Deel 1 in de 3 delige blogserie over verlangen naar vrijheid, veelgemaakte vergissingen en hoe het werkelijkheid maakt.
Alsof het gisteren was, zie ik mezelf weer voor me... 3 jaar geleden.
Mijn man achter het stuur op een zonnige rit naar huis, de kinderen op de achterbank, de ene slaapt, de andere doet een spelletje met haar knuffels. Ik zit op de bijrijdersstoel, lekker achterover met mij ogen dicht.
Nagenietend van de eindeloze dagen in Zwitserland, meren, bergen, veel buiten, in de natuur, samen met degenen van wie ik zoveel houd.
Dit jaar weer een heerlijke vakantie in Zwitserland
Ruim 2 weken relaxed, elke dag start met yoga of meditatie. Daarna organiseert de dag zich bijna vanzelf. Verbonden met mijn gezin, de natuur en mezelf.
En terwijl ik terugkijk op een heerlijke vakantie, stelde ik me de vraag: “Hoe kan ik dit relaxte gevoel meenemen in mijn normale leven?”
> Ik neem me voor om elke ochtend een moment voor mezelf.
> Ik laat me niet meer gek maken op mijn werk.
> Kritischer zijn op de activiteiten waar ik ja tegen zeg.
> Minder druk maken over wat anderen van me vinden.
“Ja, dat ga ik doen” besloot ik voor mezelf. En met een tevreden glimlach dommelde ik even in...
Fast forward - 7 weken later:
Wanhopig zoek ik naar een oplossing. “Hoe overleef je dit gekkenhuis?”...
De drukte op kantoor explodeert. Al binnen een dag of 2 was het vakantiegevoel niet meer dan een herinnering (wat ook weer niet zo heel verrassend was, want dit gebeurde elk jaar).
Maar nu lijkt het allemaal nog extremer. Ik werk in de avonden door om alles bij te benen (wat helemaal niet lukt). Ik zet ik nog een tandje bij en maak ik meters als een malle.
Ik probeer zoveel mogelijk gaten te dichten waar anderen niet leveren en mijn eigen werk bij te benen.
De yogastudio waar ik voor de vakantie altijd heen ging, heb ik in al die weken niet gezien. Het was gewoon te druk...
Het is rennen, vallen en opstaan.
Misschien moet ik ingrijpen? Ik pieker me suf: "Waar is het misgegaan, hoe kan het anders?" Maar ik kom er niet uit.
Thuis ben ik niet te genieten, ik klaag alleen maar over dit gruwelijke project en wat er allemaal mis gaat.
En toen werd ik ziek. Mijn buik protesteert hevig en houdt me aan mijn bed gekluisterd. Waarom uitgerekend nu?! Daar heb ik dus echt geen tijd voor….
Maar zodra ik aan werk denk, protesteert mijn buik hevig.
Wow, daar schrik ik wel van. Dit is geen virus, het is de stress! Mijn lichaam grijpt in omdat de gierende stress levels in volledig uit de hand beginnen te lopen.
Ik ben verder verwijderd van waar ik wil zijn dan ooit tevoren. En dat is echt niet leuk. Pfffff…..
Als jij ook weleens gedroomd hebt van een relaxt leven, met volop vreugde, vrijheid en gemak en ondanks je goede intenties daar niets van terecht kwam… in deel 2 leg ik uit hoe dat komt.. en ik laat je zien hoe je dit kunt veranderen… en zelfs vrijer, relaxter en moeitelozer kunt leven.
Klik hier voor deel 2
Zie je daar…
Judith
Comments