Deel 2 in de 3 delige blogserie over verlangen naar vrijheid en geluk, veelgemaakte vergissingen en hoe het werkelijkheid maakt.
In het eerste deel (lees hier als je het gemist hebt) vertelde ik je mijn verhaal, hoe ik al mijn goede gewoontes overboord gooide om te overleven in de drukte op mijn werk, en hoe dat totaal misliep. Mijn werk bleef een ramp, mijn lijf protesteerde door me op bed te werpen en mijn humeur droeg zeker niet bij aan de sfeer in huis.
Vandaag wil ik voorkomen dat jij dezelfde fouten maakt. Ik wil voorkomen dat jij je ooit zo zult voelen als ik toen deed. Dus in dit blog deel ik met je, de 3 fatale vergissingen die ik maakte. Dingen die je absoluut niet moet doen als je een gelukkig, relaxed en vrij leven wilt leiden.
Vergissing nr. 1: Hard ploeteren en mijn best doen, zonder resultaat
Hard werken en beter mijn best doen, dat waren de belangrijkste strategieën die ik gebruikte voor succes en waardering.
Ik ben groot gebracht met de overtuiging dat je goed je best moet doen om te slagen in het leven. Gecombineerd met hard werken kun je waardering, geld, liefde of succes verdienen.
Nu was ik in deze situatie terecht gekomen, waar ik met gewoon mijn best doen en hard werken niet het gewenste resultaat behaalde. Dus..., ik ging harder werken en méér mijn best doen.
Ik dacht steeds als ik nu even wat extra doe, dan komt het goed.
Terwijl om me heen anderen het begonnen op te geven, zette ik door. Ik geef niet zomaar op, ik ben een doorzetter en daar ben ik trots op. Opgeven is zwak, zo dacht ik.
Dus ging ik nog harder werken, ik probeerde anderen te motiveren om nog even door te gaan en ik probeerde de gaten dicht te lopen door het achterstallige werk van hun erbij te doen.
Ik voelde de last van het werk zwaar op mijn schouders drukken, ik kreeg het benauwd door alles wat er nog moest. Dit was dit niet de beste versie van mezelf en ik wist het. Dus ging ik nog harder mijn best doen om alles te fixen.
Daarbij deed ik ook ontzettend hard mijn best deed, omdat ik onzeker was over mijn prestaties en dat collega’s zouden denken dat ík niet goed genoeg was als het project faalde.
En zo, ging ik helemaal op in het ploeteren, maar ik kreeg er zo weinig voor terug...
Vergissing nr. 2: Blijven denken, piekeren en analyseren over het probleem
Ik was verstrikt geraakt in de enorme kluwen van activiteiten.
Ik piekerde veel over de situatie, maar even afstand nemen en met een frisse blik kijken naar de situatie was er niet bij. Daar had ik écht geen tijd voor.
Ik bleef eindeloos in mijn hoofd de situatie analyseren, van allerlei kanten bekijken, schuldigen zoeken.
En als je naar schuldigen zoekt dan zul je ze vinden! Hoe meer ik er over nadacht, des te meer schuldigen ik zag. Het begon erop te lijken dat alles en iedereen tegen werkte.
Ik voelde me vreselijk over mijn werk en ontwikkelde steeds meer afschuw tegen alles wat ermee te maken had. Het product was verschrikkelijk, de mensen dramatisch, het organisatie onwerkbaar, ....
Ik voelde me hopeloos, over alles...
Ik sliep slecht omdat ik maar bleef malen over wat er allemaal niet goed ging. Maar het lukte me niet om mijn vinger te leggen op waar het probleem nou echt zat. En dan begon ik weer opnieuw met analyseren, zou het dan hier aan liggen, of daaraan?
Een eindeloze stroom van gedachten, helemaal gericht op het probleem.
Ik had weinig controle meer over mijn geest, die meer en meer beheerst begon te raken door negatieve gedachtepatronen en emoties.
Met als resultaat: wanhoop, uitputting én nog steeds geen oplossing...
Vergissing nr. 3: Mezelf en alles wat me plezier geeft verwaarlozen
Tot overmaat van ramp liet ik al mijn goede gewoontes varen om plaats te maken dit gigantische probleem op mijn werk.
Ik sprak niet af met vriendinnen.
Ik had geen tijd voor een spelletje met mijn kinderen. En was moe, gehaast en chagrijnig als ik ze hielp met de gewone dingen, zoals klaar maken voor de dag of naar bed gaan.
In plaats van quality-time met mijn man, klaagde ik alleen maar tegen hem over hoe verschrikkelijk het was op mijn werk.
Ik stelde alle dingen die ik leuk vond uit. Waardoor ik niet meer toekwam aan yoga, sport en de vaste rust- en oplaadmomenten wegvielen.
Ik kon mijn energie niet kwijt. Maar uit frustratie ging ik meer eten, vooral vet en veel suiker. En ik voelde me niet lekker in mijn vel.
Naast alle uitputting van het ploeteren en kwellende gedachten, was er niets om mezelf weer mee te ontspannen of op te beuren.
Ik had mezelf verwaarloosd.
...
En toen trok mijn lijf aan de noodrem en lag ik in bed…
Verschrikkelijk, zo uitgeschakeld worden met het ellendige gevoel van een buik die schreeuwt om aandacht, op elke mogelijke manier.
Maar ik ben nog steeds dankbaar, dat ik ergens de common sense om de signalen van mijn lichaam te herkennen als alarmbellen en ze serieus moest nemen. En wat heeft het daarna een transformatie teweeg gebracht!
Als jij je weleens ellendig hebt gevoeld omdat je:
hard ploeterde en er weinig voor terug kreeg
je vast zat in een situatie en teveel last op je schouders hebt genomen
je bleef piekeren en malen over een probleem, terwijl je je steeds ellendiger ging voelen terwijl de oplossing niet kwam
of je eigen behoeften en verlangens aan de kant hebt gezet en jezelf helemaal verwaarloosd hebt…
… dan heb ik goed nieuws voor je. Er is licht aan het eind van de tunnel. Het kan ook anders.
In het volgende blog vertel ik je waarom dit gebeurt … en ik laat je zien hoe je dit kunt oplossen.
Voor mij markeert dit drama het omslagpunt, waarna ik steeds meer vrijheid, fun en gemak ben gaan ervaren. Ik ben zo dankbaar dat ik iemand had die me hielp om deze vergissingen volledig om te keren.
En jij kunt hier ook mee afrekenen! In het laatste deel vertel ik je alles over hoe.
Lees hier het vervolg.
Liefs,
Judith
Comments